Op 5 oktober mobilseerde Asian Peoples Solidarity for Climate Justice 5000 mensen voor een optocht in de straten van Bangkok. Bijgewoond door internationale en lokale groepen, was de straatactie een manier om de onderhandelaars in de VN-gebouwen nog eens duidelijk te maken dat de bevolking ongeduldig zit te wachten op actie.
Actievoerders, activisten, sociale bewegingen, boerenorganisaties, vertegenwoordigers van vissersgroepen, arbeiders, vrouwen, inheemse volkeren en jongeren hebben zich aangesloten bij de groeiende roep om klimaatgerechtigheid. Die kan pas bereikt worden als die landen die historisch gezien het meest hebben uitgestoten, hun emissies verminderen met 40 tot 45%.
Het voorstel van de EU dat nu op tafel ligt zelfs nog ver onder de Kyoto-norm. De EU stelt een vermindering van 30% voor, te realiseren door de zgn. bijlage 1-landen (rijke industrielanden) en een beperking van de opwarming tot 2°. De ontwikkelingslanden houden het bij 1,5 graad, want 2° kan verwoestende gevolgen hebben voor de kleine eilandstaten. Na een korte studie van het EU-voorstel blijkt dat de EU in feite slechts 15% wil minderen, de overige 15% zal gecompenseerd worden via de emissierechten buiten de EU.
Klimaatgerechtigheid voor de volkeren in het Zuiden betekent ook dat er financiële steun komt om de gevolgen van de eeuwenlange vervuiling te compenseren. Er ligt een factuur van tenminste US $ 100 miljard op tafel om de gevolgen van de klimaatcrisis, zoals droogtes of hevige overstromingen, te financieren. Publieke fondsen genieten de voorkeur omdat ze dan rechtstreeks van de vervuilende landen komen en zekerheid bieden. Financiering die afhankelijk is van de markt, belastingen of taksen zijn dat niet of onvoldoende.
De EU wil dat 40% van de financiering komt uit de landen die zich moeten aanpassen, 40% via de koolstofmarkt en slechts 20% uit hun begroting. Wat de EU voorstelt, is een gemeenschappelijk fonds dat gespijsd wordt door middelen uit nieuwe bronnen, zoals het belasten van de luchtvaartmaatschappijen en scheepvaart en de verkoop van emissierechten. Dus vrijwel niets komt uit de eigen middelen . Studies hebben aangetoond dat alleen de aanpassing aan de klimaatverandering $ 500 miljard vereist, het bedrag van US $ 100 miljard is eigenlijk slechts een begin voor de meest dringende investeringen.Nochtans zouden deze fondsen net een nieuwe start kunnen betekenen voor veel landen, met een focus op hernieuwbare energie, duurzame landbouw en een koolstofarme economische groei.
Voor landen in het Zuiden zou dit een enorme ommezwaai beteken: verminderde afhankelijkheid van vuile energie als steenkool en fossiele brandstoffen en meer ruimte voor voedselgewassen door het verlaten van monocultuur en plantages die schadelijk zijn voor het milieu, zoals palmolie en andere agro-brandstoffen. 11.11.11 partners in Indonesië en de Filippijnen nemen samen met andere netwerken in de regio het voortouw bij het ontwikkelen van alternatieven voor duurzame milieuvriendelijke ontwikkeling.
Het is onze uitdaging om de stem van de slachtoffers te laten horen binnen de VN. Een stem die blijft hangen in de hoofden van de onderhandelaars en waar regeringen die verantwoordelijk zijn voor het smeden van een ambitieus klimaatakkoord rekening mee gaan houden.
Frances T Lo
