dinsdag 3 november 2009

11.11.11 medewerker Koen Detavernier neemt deel aan de Peoples Global Action on Migration Development and Human Rights

Global Forum on Migration and Development, deel 3.

En dus ook de derde editie van de parallelle mobilisatie van middenveldorganisaties, die het niet eens zijn met wat op het officiële forum door de regeringen allemaal verkondigd wordt. Wij zitten samen in deze Peoples Global Action.

Echte beslissingen worden er hoe dan ook niet genomen op het Global Forum. Daarvoor zou het Global Forum onder auspiciën van de VN moeten komen. Dan zou het hele gebeuren minstens in het kader staan van de verschillende VN mensenrechtenconventies. Landen die vooral migranten ontvangen sturen ook systematisch lagere officials en diplomaten. Geen ministers of staatssecretarissen. Er is wel een officieel forum voor middenveldorganisaties, maar in tegenstelling tot vorig jaar zijn zowel de inhoud als de selectie van de vertegenwoordigers heel sterk bepaald door de lokale, organiserende, regering. Waardoor heel weinig representatieve migrantenorganisaties aanwezig kunnen zijn. Er is ook geen vooruitgang geboekt in de manier waarop die officiële vertegenwoordigers van gedachten kunnen wisselen met de regeringsdelegaties. Deze keer zijn ook wij daar niet welkom. De enige Belg daar is gelukkig een medestander. Maar de parallelle Peoples Global Action on Migration, Development and Human Rights heeft het potentieel om uit te groeien tot een mondiale tegenbeweging. We zullen zien of ze die ambitie waar kan maken.

De rit met de bus van de luchthaven naar het stadscentrum was meteen al een confrontatie. Een grote sloppenwijk naast de snelweg, van het type zoals we dat vooral kennen uit ontwikkelingslanden. En eens we Athene binnenreden deed de hele stad me veel meer aan Manilla denken dan aan een Europese hoofdstad. Een hoop chaotisch naast elkaar geplante betonnen constructies, zo goedkoop en snel mogelijk gezet. En dichter bij het centrum is het al niet veel beter. Ook overdag werd dat beeld voorlopig niet veel bijgesteld. Zelfs in de onmiddellijke omgeving van het parlement en een aantal andere centrale pleinen is het al snel armoe troef.

’t Is vooral heel lelijk en vuil. Een groot contrast met het lieflijke en romantische beeld van Griekse eilandjes en de monumenten uit de klassieke oudheid. In Athene lijken die sites voor zover ik kon zien de enige plaatsen waar wat moeite wordt gedaan om de publieke ruimte wat aangenamer te maken.

Maar niet ver van de oude Griekse Agora was al meteen duidelijk hoe groot de problemen van migranten in Athene zijn. Er was een soort informele vlooienmarkt aan de gang, waar al bij al heel weinig verkocht werd. Oude gebruikte muziekcassettes (van die waar we als pubers liedjes van de radio mee opnamen, die ondertussen dus al lang kapot zijn), oude modellen van gsm laders, kapotte barbiepoppen en hoopjes tweedehandskleding. Dat laatste mag je letterlijk nemen. Gewoon een hoopje op de straatstenen. Armoe die maakt dat mensen echt alles wat ze vinden te koop aanbieden.

Vandaag is me ook duidelijke geworden hoe dat komt. De steun voor vluchtelingen laat in Griekenland hele wat te wensen over. We konden een bezoek brengen aan een vereniging van Somalische vluchtelingen en aan de huizen waar ze wonen. Totaal uitgeloofde blokken zonder elektriciteit of gas. Er leefden 200 mensen in een niet eens zo groot gebouw. Volgens onze begeleider moeten ze daar nog huur voor betalen ook. Hele families in één kamer, in het donker en zo goed als zonder meubels. Dunne vuile matrassen op de grond, waar ook gegeten en geleefd werd. Voor de deur van een zo’n gebouw zat een drugverslaafde te sukkelen met zijn spuit en liepen er nog enkele andere verslaafden totaal verweesd rond. Welke toekomst bieden wij de ukken die in die omstandigheden moeten opgroeien. Naar school mogen ze hier trouwens ook al niet zo lang hun ouders geen papieren hebben.

Ook in België leven vluchtelingen soms noodgedwongen in kraakpanden en in erbarmelijke omstandigheden. Hoe dan ook: Athene of Brussel, dit is echt onmenselijk. De EU onwaardig. Diegenen die het kunnen vergelijken benadrukken toch vaak dat Griekenland binnen Europa echt onderaan de ladder bengelt als het op opvang van vluchtelingen aankomt. Ik mag echt hopen dat het er elders toch iets beter aan toe gaat.

Griekenland is ook vaak de eerste plek waar potentiële migranten en vluchtelingen aankomen, net als de andere lidstaten aan de Middellandse zee. En we moeten toegeven dat de rest van Europa vrolijk de andere kant op kijkt als vanuit het zuiden om assistentie gevraagd wordt.

Deze namiddag hebben we een vergadering gehad met alle aanwezige organisaties uit Europa. Het was de bedoeling om te bekijken of een vorm van Europese samenwerking, een netwerk, mogelijk is. Voor verschillende deelthema’s, bvb. huishoudsters (domestic workers), rechten van mensen zonder papieren of asielzoekers zijn er al samenwerkingsverbanden, maar er is geen gezamenlijke lobby of agenda die dit wat kan overstijgen. Laat staan een samenwerking die ook de ontwikkelingscomponent mee neemt. Daardoor is de impact op het Europese beleid al bij al heel beperkt. Op nationaal niveau worden af en toe successen geboekt, zoals met de regularisatie bij ons, maar Europees wordt iedereen pas wakker als de richtlijnen gestemd worden in het parlement. Net op tijd om net te laat te zijn!

Conclusie van de workshop: het zal in elk geval niet makkelijk worden, de lokale problemen en dus ook de prioriteiten waar mensen mee worstelen zijn binnen Europa heel verschillend. Voorlopig blijft het dus afwachten of er iets uit de bus kan komen en zo ja in welke vorm.

Wordt ongetwijfeld vervolgd...