Wel is opmerkelijk dat op de agenda diverse sessies staan die praten over het recht op water, de rol van lokale actoren, de redelijkheid en de noodzaak voor een grotere internationale solidariteit… thema's die bij de vorige Wereld waterfora nog wat op de achtergrond werden gehouden in de programmering, met als gevolg een sterke contesterende stroming.
Ook nu is er natuurlijk nog een onevenwicht, met vooral de grote internationale spelers die de sessies leiden en bevolken. Ook nu is er weer een alternatief forum aan de gang – de deelnemers kwamen maandag trouwens prominent op straat om de "monetarisering" van waterdiensten te demoniseren, een betoging die trouwens – oh ironie – met waterkanonnen werd uiteen gedreven. Ook nu is er vooral terughoudendheid bij de internationale organisaties en nationale overheden om het recht op water in de slotverklaring op te nemen. Maar je ziet een groeiende aandacht voor de rol van lokale besturen – er worden trouwens binnen het officiële programma een serie aparte werkgroepen gehouden voor de lokale besturen. Je ziet ook wel gemengde sessies, waar internationale spelers hun ideeën laten confronteren met de visie en ervaringen van organisaties uit de civiele maatschappij. Je ziet ook officiële ontwikkelingsorganisaties meedenken over vernieuwende montages om de civiele maatschappij en het middenveld sterkere verantwoordelijkheden te geven.
Dit alles maakt van Istanbul nog altijd geen sociaal forum natuurlijk en de bereidheid tot inspraak en meedenken is nog geen garantie op veranderend gedrag, laat staan politiek.
> Stef Lambrecht
