(www.freshwateraction.net) over de impact van de erkenning van het recht op water en op de toegang tot drinkbaar water voor de armste bevolkingsgroepen.
In een land waar het recht op water grondwettelijk vastligt, kan de bevolking onmiskenbaar druk uitoefenen op de verschillende actoren die verantwoordelijk zijn voor de dienstverlening (zoals de nationale en lokale overheden) en op degenen die het water aanbieden (openbare of private maatschappijen), om betere voorwaarden te bedingen in verband met toegang tot drinkbaar water. Niettemin wordt de concrete toepassing van het recht op water in de landen van het Zuiden geregeld geschonden door het gebrek aan politieke wil en de ontoereikende lokale en nationale financiële middelen. Het recht op water is uiteindelijk een steun voor de gebruikers om de verantwoordelijke partijen (de decisionmakers) aan hun verplichtingen te herinneren.
Om te slagen moet een dergelijke aanpak steunen op een massale mobilisatie, door middel van lobbywerk. Hiervoor is het noodzakelijk dat de gebruikers vooraf geïnformeerd en georganiseerd zijn.
Een sessie, geanimeerd door WaterAid (www.wateraid.org) en geïllustreerd met ervaringen uit India, Zuid-Afrika en Nigera, toonde aan hoe belangrijk het recht op sanitatie is.
Het voorbeeld van de « Safai Karamcharis » in India (www.nskfdc.nic.in) is een goede illustratie van een ernstige afbreuk aan de menselijke waardigheid : « raper van menselijke uitwerpselen » is een beroep dat in de 21e eeuw onaanvaardbaar is.
